Interview met Jouke van der Meij

- De pioniers van het polderwandelen

../wanlogo2.gif (16205 bytes)

door Fred Triep en Renée van der Haar

Dit interview verscheen als artikel in het "Lopend Vuur" van september 2003. Lopend Vuur is het verenigingsblad van de vereniging TeVoet.

Kees ten Holt en Jouke van der Meij publiceerden in het begin van de jaren tachtig een zes boekjes met wandelingen in de serie 'Lopen over gras'. 
Beide auteurs zijn voor Fred Triep en Renée van der Haar 'de pioniers van het polderwandelen'. In een lawaaiig café in Amsterdam hadden zij een gesprek met Jouke van der Meij.

Jouke leerde Kees kennen, toen hij  na zijn studie Engels in 1975 op de Osdorper Scholengemeenschap les ging geven. Kees werkte daar al. Ook als docent Engels. De eerste aanzet tot hun latere tochten 'over gras' waren hun reizen naar Engeland. Enthousiast vertelt Jouke hoe Kees en hij vier wandelreizen in Engeland hebben georganiseerd voor hun leerlingen.

Op hun eerste reis,  in 1976, liepen ze de Ridgeway. Ze hadden hooguit  30 aanmeldingen verwacht. Er bleken 60 leerlingen mee te willen. Ze hebben er maar twee groepen van gemaakt die tegen elkaar inliepen. Want voor 60 personen is het te lastig overnachtingadressen te vinden. Op de plek waar de twee groepen elkaar kruisten, konden ze met zijn allen in een schuur slapen. Die mochten ze van de plaatselijke padvinders gebruiken. Hun tweede tocht was het Offa's Dyke Path. Iin een week lieoen ze vanaf het begin tot Kingston.  Met 30 leerlingen, die limiet hadden ze zich gesteld, was de organisatie wel een stuk gemakkelijker. Daarna hebben ze samen met leerlingen nog de South Downs Way  en de Dalesway gedaan..

Het beleid op de school veranderde echter. Er mochten geen geen vakantiereizen meer georganiseerd worden. Schoolreizen moesten educatief verantwoord zijn. Dat was dus einde verhaal. Maar het gevoel dat je lekker loopt als er gras onder je voeten is, behielden ze. Rond 1980, zde waren inmiddels dik bevriend geraakt, trokken ze er in de weekenden regelmatig een dag uit om te wandelen. Toen zij de verhalen van Henk Raaff in de Volkskrant lazen- later zijn die gebundeld in de boekjes 'Stappen', 'Verder stappen' en 'Nog verder stappen' - dachten zij, dat kunnen wij ook. Een andere bron van inspiratie waren de schitterend getekende en geschreven Engelse gidsjes van Alfred Wainwright. Kees kon goed tekenen. Vanaf dat moment zou hij de tekeningetjes en kaartjes maken in voor hun wandelboeken. Jouke nam het schrijven voor zijn rekening. 
Hun eerste 'project' situeerde zich rond het IJselmeer. In 1980  Om het weekend liepen ze een etappe. Na zes etappes maakten ze een concept. Ze waren vanuit Amsterdam net bij Den Oever aangekomen. Met dat concept gingen ze naar uitgever Bert Bakker. Die zag er evenals bij de verhalen van Henk Raaff wel brood in. In 1981 hadden ze hun tocht rondom het IJselmeer helemaal volbracht. Uiteindelijk heeft hun samenwerking met Bert Bakker zes titels opgeleverd..

Wat is er nou zo leuk aan het wandelen over die grasdijken? Het is toch veel aangenamer om in een heuvellandschap of door een bos te lopen? Daar is Jouke het niet mee eens. In het bos mist hij vaak de uitzichten. En lopen is alleen plezierig, als je over gras kunt lopen. Het lopen in Engeland, waar je door het “Right of Way” weilanden dwars kunt oversteken, was een grote inspiratiebron.
Hebben hun boekjes niet veel kwaad bloed gezet bij eigenaren? Want ze liepen toch ook over privé-terreinen? Volgens Jouke liepen er toendertijd weinig wandelaars over de dijken. "We gaven in de boekjes ook altijd aan, dat situaties konden veranderen." Eén keer zijn ze opgebeld door een boer. "Die woonde voorbij Uithoorn aan de dijk. Hij wilde niet dat er over zijn erf gelopen zou worden." Dat was naar aanleiding van hun boekje 'Een wandeling van Amsterdam naar Antwerpen. Kees heeft toen een bord gemaakt'. Met rode verf heeft hij er op geschilderd “Wandelaars richting Antwerpen, eerste weg links”. Dat bord heeft hij op de bewuste dijk geplaatst. Het bord zou er volgens Jouke nog staan. We hebben het niet meer gevonden.

Kees is in 1990 aan kanker overleden. In het boek “De wandeling, ontboezemingen van een kankeraar” heeft hij opgeschreven wat hij meemaakte op een kleine wandeling vlakbij zijn huis. Die maakte hij iedere dag bij wijze van therapie. Een aangrijpend verhaal. 
Na al die jaren mist Jouke hem als wandelmaat en vriend nog steeds. Inmiddels heeft hij kinderen gekregen en geen zin meer om veel weekenden van huis te zijn.
Uitgeverij Kosmos heeft in 1990 twee van hun boekjes heruitgegeven. Van hun wandelingen rondom het IJsselmeer en in de Randstad. Van andere heruitgaven is nooit meer iets terechtgekomen. "Dan zou ik die wandelingen moeten nalopen. En daar daar had ik alleen geen zin in", zegt Jouke van der Meij.
 

Vindt hij wandelen in Nederland nog leuk? "Nee, in Nederland loop ik niet zo vaak meer". Dat komt onder andere omdat zijn vrouw niet goed meer kan lopen. En het valt hem ook af en toe zwaar tegen, als er op een grasdijk nu asfalt ligt. Als hij wandelt doet hij dat meestal in Engeland. In de zomer van 2000 heeft hij met zijn oudste dochter, toen 12 jaar, de Dalesway gelopen. Dat beviel hem kennelijk zo goed dat hij twee jaar later dezelfde tocht met zijn jongste dochter heeft gedaan.
De werkzaamheden van een vereniging als TeVoet, die belangen voor wandelaars behartigt, vindt hij lovenswaardig. Jouke bagatelliseert het belang van hun beiden voor het wandelen in Nederland. En welke lezer zou nu geïnteresseerd zijn in hun levensverhaal? Daar denken wij dus anders over.

De boekjes in de serie 'Lopen over gras' van Kees ten Holt en Jouke van der Meij zijn niet meer in de boekhandel te koop. Wellicht zijn ze in bibliotheken nog in te zien.
Verschenen zijn:
  • Een wandeling rondom het IJselmeer (1981)
  • Wandelingen in en om de randstad (1982) 
  • Een wandeling van Amsterdam naar Antwerpen” (1983)
  • Wandelingen in Friesland (1984)
  • Een wandeling van Amsterdam naar Zutphen (1985) 
  • Wandelingen in het westen van Noord- Holland (1986).  

Deze pagina is nieuw aangemaakt op vrijdag 5 september 2003.

line.gif (1269 bytes)

Voor aanvullingen of reacties, stuur mij een email:

Stuur je reactie ! email: Fred Triep

Return to (Terug naar): Terug naar: